Praktijkconcept
Praktijkleren is een effectief leerconcept dat steeds meer erkenning krijgt in de zorgpraktijk. Het combineert vakkennis met praktische ervaring, waardoor (zorg)medewerkers beter voorbereid zijn en worden op complexe hulp-, ondersteunings- en zorgvragen. Het leerconcept van praktijkleren is gebaseerd op enkele belangrijke principes.
Leerprincipes
Praktijkleerprincipes
Praktijkleren is - vooralsnog - gestoeld op een drietal praktijkleerprincipes:
Resultaten in het werk als doel van het leren (toepassen)
Ten eerste is het praktijkleren gebaseerd op echte situaties en taken die (zorg)medewerkers in de toekomst zullen tegenkomen. Dit zorgt voor een relevante en betekenisvolle leerervaring die direct inzetbaar is in de werk- en beroepspraktijk.
Eigen verantwoordelijkheid voor het leerproces (verwerven)
Ten tweede wordt er nadruk gelegd op actieve leerparticipatie van de (zorg)medewerkers. In plaats van passief informatie te absorberen, worden (zorg)medewerkers aangemoedigd om - pro-actief - zelfstandig te handelen, problemen op te lossen en beslissingen te nemen.
Werkomgeving als krachtige leeromgeving (delen)
Daarnaast speelt persoonlijke, professionele en organisatorische reflectie een cruciale rol in praktijkleren. (zorg)Medewerkers worden gestimuleerd om terug te kijken op hun leer- en praktijkervaringen vanuit verschillende contexten, zodat ze kunnen leren van fouten en successen.
‘Eerstehands’ kennis verwerven
Daarnaast wordt intensieve samenwerking gestimuleerd binnen praktijkleren. (zorg)Medewerkers werken en leren samen met (zorg)collegae, praktijkdocenten en (zorg)professionals uit het werkveld om zo van elkaars kennis en ervaring te profiteren. Interprofessioneel opleiden, leren en ontwikkelen doet haar intrede.
Praktijkleren biedt (zorg)medewerkers een waardevolle kans om hun vaardigheden en pratijkkennis verder te ontwikkelen door middel van real-life praktijksituaties. Het is een effectieve manier om (zorg)medewerkers voor te bereiden op de steeds toenemende complexiteit van de hulp-, ondersteunings- en/of zorgvraag en hen de noodzakelijke praktijkervaring mee te geven voor directe toepassing in de werk- en beroepspraktijk.
Praktijkleerimpulsen
Case-based learning: er wordt gebruik gemaakt van een casus uit de dagelijkse praktijk om te leren. Professionals kunnen eigen casussen inbrengen en deze bespreken met collega's. Hierbij wordt gekeken naar wat wel en niet werkt, en worden ideeën opgedaan voor toekomstige casussen.
Case-based reasoning: meerdere casussen worden ingebracht en uitgediept. Er wordt wetenschappelijke kennis gebruikt om patronen te ontdekken en aanwijzingen te vinden voor beter handelen in nieuwe situaties.
Social practice development (SPD): dit gaat over systematisch ontwikkelen van praktijkhandelen rond terugkerende problemen of vraagstukken. Het resultaat is een verbeterde praktijk en de ontwikkeling van een praktijktheorie die ook elders toegepast kan worden.
Werkplaatsen: dit zijn samenwerkingsverbanden tussen praktijkinstellingen, onderzoeks- en onderwijsinstellingen, gemeenten en gebruikers/inwoners. Met als doel gezamenlijk leren rondom een specifiek praktijkvraagstuk.
Bronvermelding afbeeldingen: (c) ZorgPraktijkAcademie
